Omgang Thema

Goede banden met beide ouders, familie en ‘belangrijke anderen’ zijn fundamenteel voor een evenwichtige sociaal-emotionele- en identiteitsontwikkeling van een kind. Daarom hebben ouders de plicht om die banden actief te bevorderen.

De rechter moet al het redelijkerwijs mogelijke doen om te ervoor te zorgen dat omgang is. Dit is o.m. bevestigd door de Hoge Raad in 2014. Dit recht kan het kind alleen in zwaarwegende situaties worden onthouden. Deze situaties zijn opgesomd in de wet. Namelijk als:

1. omgang ernstig nadeel zou opleveren voor de geestelijke of lichamelijke ontwikkeling van het kind, of
2. de ouder of degene die in een nauwe persoonlijke betrekking staat tot het kind kennelijk ongeschikt of kennelijk niet in staat moet worden geacht tot omgang, of
3. het kind dat twaalf jaren of ouder is, bij zijn verhoor (door een rechter) van ernstige bezwaren tegen omgang met zijn ouder of degene met wie hij in een nauwe persoonlijke betrekking staat heeft doen blijken, of
4. omgang anderszins in strijd is met zwaarwegende belangen van het kind. Situaties die hier in de praktijk bijvoorbeeld onder vallen zijn die waarbij de hoofdverzorgende ouder zodanig belast zou worden door de omgang, dat dit (ernstig) nadelig zou zijn voor het kind.

Hoe de rechter precies weegt is bijzonder subjectief. Dit maakt procederen over omgang altijd zeer onzeker.

Binnen vechtscheidingen is omgang één van de meest voorkomende punten van discussie of gerechtelijke procedures. Het kan bijvoorbeeld gaan over omgang opstarten of omgang hervatten nadat dit door de andere ouder gestaakt is. Ook zien we veel juridische strijd wanneer het kind bij één van de ouders in een onveilige situatie is óf wanneer er sprake is van een situatie waarin er ouderverstoting is of dreigt te ontstaan.

We zien veel onenigheid wanneer het uitbreiding van omgang betreft en waartegen veelal de hoofdverblijfouder zich verzet. Er kan ook een noodzaak zijn of ontstaan om een lopende omgang neerwaarts aan te passen. Bijvoorbeeld bij (acute) onveiligheid als gevolg van acute ouder-eigen-problematiek. Ook dit leidt in veel gevallen tot een gang naar de rechter.

Niet zelden beginnen de discussies al voorafgaand of direct na de geboorte van het kind, of natuurlijk na de beëindiging van de relatie. De kern is steeds dat er geen overeenstemming wordt bereikt over de verdeling van de zorg of dat de ene ouder de andere ouder ‘niet-goed-genoeg’ vindt.